Dit werd verklaard door Alexander Ivaschenko, hoofdonderzoeker van bio-energiegewassen en suikerbieten van de Nationale Academie van Agrarische Wetenschappen van Oekraïne. Achter zijn woorden, gedurende twintig jaar, daalde het niveau van humus in de Oekraïense bodem van 3,5% naar 3%. Allemaal vanwege, volgens hem, de wens van boeren om zoveel mogelijk te verdienen, ondanks de uitputting van de bodem. Zoals Ivaschenko zei, gebruiken boeren geen sevozameny, groeien ze niet naast hoog-marginale en dure gewassen, planten die vooral van nut zouden zijn voor het land zelf. Stikstofhoudende erwten, sojabonen of gierst zijn op dit moment niet rendabel om te groeien, omdat de vraag ernaar veel minder zal zijn dan voor zonnebloempitten of tarwe. Ook is het probleem van de lage vruchtbaarheid van het land naar zijn mening het volledige gebrek aan controle over de plantzones in de velden. Het zijn de bosaanplantingen, die nu actief worden gekapt omwille van brandhout, die een onmisbare hulp zijn voor de bodem en die beschermen tegen wind en erosie. Opdat de landen hun vruchtbaarheid niet zouden verliezen, stelt de expert, moeten speciale diensten in gebruik worden genomen die de kwaliteit van de bodem en de inhoud ervan controleren, zoals in de landen van de Europese Unie.